Τα πιο συχνά σαρκώματα της κοιλιάς είναι οι γαστρεντερικοί στρωματικοί όγκοι ((Gastro-Intestinal Stromal Tumor – GISTs) και το λειομυοσάρκωμα.
Όλοι οι στρωματικοί όγκοι δεν είναι κακοήθεις, δυνητικά θεωρούνται κακοήθεις και πρέπει να αφαιρούνται. Οι στρωματικοί όγκοι του πεπτικού συστήματος είναι σπάνιοι όγκοι και εντοπίζονται στο τοίχωμα των οργάνων του πεπτικού συστήματος όπου θεωρείται ότι έχουν ρόλο βηματοδότη. Αποτελούν τους συχνότερους μεσεγχυματογενείς όγκους.
Οι περισσότεροι εντοπίζονται στο στομάχι, αλλά μπορεί να εμφανιστούν και στο λεπτό και σπανιότερα στο παχύ έντερο στο ορθό, στον οισοφάγο, στο μεσεντέριο και στο οπίσθιο περιτόναιο.
Η διάγνωση των σαρκωμάτων γίνεται μετά από την εκδήλωση συμπτωμάτων, με συνηθέστερη την αιμορραγία, ή λόγω αναιμίας ή κένωσης σκούρων κοπράνων ή πολύ έντονου πόνου στην κοιλιά. Σε περίπτωση που προκαλέσουν απόφραξη κάποιου οργάνου εντός της κοιλιακής κοιλότητας, μπορεί να εκδηλωθεί και δυσφαγία, ναυτία, γαστρο- οισοφαγική παλινδρόμηση, δυσκοιλιότητα και ειλεός.
Επίσης σε ασθενείς με όγκο του γαστρεντερικού σωλήνα, των νεφρών ή των επινεφριδίων διενεργείται έλεγχος και για ενδοκοιλιακό σάρκωμα.
Ο ασθενής με τα παραπάνω συμπτώματα θα πρέπει να προσέλθει άμεσα στον ιατρό προκειμένου να υποδείξει τις ενδεδειγμένες απεικονιστικές και εργαστηριακές εξετάσεις.
Η αντιμετώπιση των ενδοκοιλιακών, των ενδοπεριτοναϊκών και των πυελικών σαρκωμάτων, απαιτεί πολύ μεγάλη εμπειρία του χειρουργού και της ομάδας του, σύγχρονο χειρουργικό εξοπλισμό και οργανωμένο ιατρικό κέντρο.
Η χειρουργική επέμβαση μπορεί να γίνει με ανοιχτή τομή ή λαπαροσκοπικά, αναλόγως του μεγέθους του όγκου και του σημείου που αυτός βρίσκεται. Στο στομάχι υπάρχουν κάποιες θέσεις που προσφέρονται τεχνικά για λαπαροσκοπική εκτομή αλλά και άλλες θέσεις όπου η ανοικτή επέμβαση είναι προτιμότερη.
Η εκτομή του όγκου πρέπει να γίνει en bloc χωρίς να διασπαστεί η ψευδοκάψα του όγκου, για την οποία απαιτείται υψηλή χειρουργική εμπειρία, προκειμένου να αποφευχθεί η διασπορά καρκινικών κυττάρων και να ολοκληρωθεί με ελεύθερα χειρουργικά όρια. Εάν υπάρχει διήθηση και σε άλλα όργανα μπορεί να απαιτηθεί και η επέμβαση whipple.
Ο χειρουργός σαρκωμάτων συνεργάζεται με τον ογκολόγο παθολόγο για χημειοθεραπεία με imatinib πριν ή μετά το χειρουργείο, προκειμένου να μειωθούν τα ποσοστά υποτροπής.